Σελίδες

Powered By Blogger

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

ΠΡΟΣ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥΣ....

ΕΛΠΙΔΑ ΡΕ ΤΟΜΑΡΙ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΚΙ ΕΣΥ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΣ


Παζάρευες ρε κτήνος, τη τιμή και την υπόληψή μας στους εχθρούς μας ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΑΠ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΕΣ ΤΟ ΠΟΔΑΡΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΛΑΜΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ, δένοντάς μας χειροπόδαρα και σέρνοντάς μας στο γκρεμό; Υποθηκεύοντας το πλούτο και το μέλλον μας; Το μέλλον του γιού και της κόρης μου ρε άθλιο τομάρι; Γιατί ρε! Λέγε που να σε πάρει, ΜΙΛΑ! Πες κάτι, υπεράσπισε το άθλιο τομάρι σου, βγες αύριο στο κόσμο και πες ότι "αυτός ο Στρος Καν θέλει να με εξοντώσει πολιτικά! Λέει ψέματα, δεν είναι έτσι τα πράματα, εγώ σας είπα την αλήθεια, θέλουν να με φάνε!" 

Ανοιχτή Διαμαρτυρία και Καταγγελία, από τον Γιάννη Βούρο!  

Προς τον Πρωθυπουργό της χώρας Γεώργιο Παπανδρέου
με κοινοποίηση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια
 

Κύριε Παπανδρέου,*

Δεν σε προσφωνώ όπως είδες, ούτε καν κύριε Πρωθυπουργέ και άλλες τέτοιες

αβρότητες. Πρώτα απ' όλα δε σου αξίζουν. Σου μιλάω στον ενικό, γιατί δε
βρίσκω το λόγο να σου μιλήσω στον πληθυντικό. Στο πληθυντικό, απ ό,τι ξέρω, απευθύνονται κάποιοι όταν θέλουν να δείξουν σεβασμό στον άλλον ή όταν θέλουν να κρατήσουν τον άλλον σε απόσταση. Εγώ ούτε το ένα νοιώθω για σένα, ούτε το αλλο.
Και μιας και ξεκαθαρίσαμε τα τυπικά, ας έρθουμε στα...ουσιαστικά.


Δε μου λές κάτι ρε Πρόεδρε της Κυβέρνησης, για ποιούς μας έχεις περάσει; Ε;

Μπάς και νομίζεις οτι είμαστε λαός που ...χάφτει μύγες τα ανάσκελα, που λεν
και στο χωριό μου; Έχεις ρε Πρόεδρε ακούσει τίποτε για το λαό που θέλησες να κυβερνήσεις; Σού χουν πεί τίποτε; Κανείς απ' το περιβάλλον σου όταν ήσουν πιτσιρικάς; Στο σχολείο που φοίτησες; Κανείς; Γιατί αν δε σου χει πεί
κανείς, μήτε γνωστός, μήτε φίλος, μήτε γονιός, μήτε δάσκαλος, τότε έχεις μια
δικαιολογία. Αλλά επειδής εγώ δε πιστεύω κάτι τέτοιο, το αντίθετο μάλιστα,
ε, τότε έχεις πολύ μεγάλο θράσος ρε φίλε. Και δεν έχεις καν το θράσος ενός
τσαμπουκαλή, έχεις το θράσος του... μαμάκια καλοαναθρεμμένου που κυκλοφορεί στα διάφορα μεγάλα σαλόνια για να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλλες στις διάφορες κυράτσες και να τις ξεμυαλίζει, μπας και φάει κανένα χιλιάρικο. Αυτούς τους τύπους, παλιά, ο λαός ξέρεις πώς τους έλεγε;
Ντιντίδες! Ε, τέτοιος είσαι! Ενας "Ντιντής" της πολιτικής...


Λοιπόν, άκου δώ ρε ...Ντιντάκο, εμείς εδώ, σε τούτη τη μικρή γωνιά της γής,

λέμε πως "Ο Ψεύτης και ο Κλέφτης, τον πρώτο χρόνο χαίρονται". Και σύ είσαι
και τα δύο. Και Ψεύτης και Κλέφτης. Λοιπόν, το συνεταιράκι σου, ο μίστερ
Στρός Καν, τα ξέρασε όλα φιλαράκο. Γιατί ο Θεός αγαπάει μεν τον Κλέφτη
(δηλαδή εσένα) αλλά πιο πολύ φίλε μου αγαπάει τον νοικοκύρη, δηλαδή εμάς.
Και ακου να δείς πως έγινε το σκηνικό για να καταλάβεις.

Ο Στρός Καν, δεν είναι τυχαίο άτομο, σωστά; Σωστά. Το ΔΝΤ διευθύνει,

υποψηφιότητα για πρόεδρος της Φραγκιάς θα βάλει, άρα μεγάλη... προσωπικότης. Εδωσε λοιπόν συνέντευξη (απ τις καθιερωμένες που ... συνηθίζετε εσείς οι. ..Ντιντίδες της πολιτικής) και μίλησε για διάφορα το παλικάρι. Είπε, είπε, και τί δεν είπε...

Ο δημοσιογράφος όμως δε στάθηκε μόνο στα περί της Φραγκιάς και των πέριξ της
  Ευρώπης ζητήματα. Τον ρώτησε και κάτι άλλο.
"Μήπως ήσασταν λιγάκι υπερβολικός κύριε Στρος Καν όταν λέγατε πως κλείσατε το θέμα (της προσφυγής στο ΔΝΤ) μέσα σε δεκαπέντε μέρες; Συνήθως αυτά τα θέματα παίρνουν μήνες για να μπουν σε μια τροχιά".
Και ο συνεργάτης σου τί απάντησε; "Όταν λέω, υπερβάλλοντας, ότι όταν ήρθε το ΔΝΤ στην Ελλάδα, κλείσαμε το θέμα σε δεκαπέντε μέρες, το κλείσαμε σε δεκαπέντε μέρες διότι δουλέψαμε από πριν μήνες με τις ελληνικές αρχές, το κάναμε ΥΠΟΓΕΙΑ!!! Και γιατί αυτό; Μα διότι
οι ελληνικές αρχές ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑΝ την παρέμβαση του ΔΝΤ, αν και ο Παπανδρέου
(εσύ δηλαδή... Ντιντή μου), για πολιτικούς λόγους, ΔΕ ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΣΤΟ ΛΑΟ!!!
Αλλά μη νομίζετε, απο την ΑΡΧΗ ΜΕ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, από το
Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 2009(!!!), λέγοντάς μου ότι χρειαζόμαστε βοήθεια! Και
είναι αλήθεια ότι είχε συνειδητοποιήσει πως είχε ΑΝΑΓΚΗ από βοήθεια!!!"

Και το ... επίμαχο σχόλιο... ΚΟΠΗΚΕ από τη συνέντευξη! Γιατί αργότερα το

κατάλαβε ο δικός σου τι γκάφα είχε κάνει και το κανάλι Canal+ που πήρε τη
συνέντευξη θέλησε να το... εξαφανίσει! Εμ, έλα ντε, που βρέθηκε στα... χέρια
αυτουνού του... Λαζόπουλου -Ο Θεός μόνο ξέρει πώς!- και σε ...ξεμπρόστιασε;
Τώρα; Τι έχεις να πεις τώρα ρε Ντιντή των σαλονιών; Ε;

Από το Νοέμβρη-Δεκέμβρη του 2009 ε; Για σκέψου! Αν δεν απατώμαι, ήταν τότε
που... ούρλιαζες πως "λεφτά υπάρχουν!", έτσι δεν είναι;

Γιατί το 'κανες αυτό ρε τομάρι; Ποιός είσαι συ, που μπορείς έτσι να παίζεις

με τις ζωές μας; Με τη μοίρα μας; Με τη τύχη μας;
Ποιός είσαι συ ρε Ντιντή, που μπορείς έτσι να παίζεις με τη νοημοσύνη και τη
υπομονή μας;  Ποιός είσαι ρε απατεώνα; Από πού ήρθες; Ποιός σ' έστειλε;
Ποιοί είναι οι εντολοδόχοι σου;

Γιατί δεν είπες τίποτε στο κόσμο ρε τομάρι, ότι "δεν υπάρχει φράγκο παιδιά

και θα πρέπει όλοι μαζί, αν με ψηφίσετε, να πάρουμε σκληρά μέτρα για την
αυριανή μας επιβίωση" παρά φώναζες αλήτη, μπροστά στους αφιονισμένους
οπαδούς σου, ότι "λεφτά υπάρχουν, αλλά οι άλλοι ήταν ανίκανοι και τα τρώνε
για τον εαυτό τους;"

Γιατί ρε μας πούλησες τομάρι; Γιατί; Τι σου φταίξαμε; Σου σκοτώσαμε κανα

παππού ή καμιά γιαγιά ή κανα συγγενή σου; Σου φάγαμε λεφτά και δε στα
δώσαμε; Σε εξαπατήσαμε; Σε βρίσαμε; Σε λοιδωρήσαμε; Τι γαμώ το κέρατό μου σου κάναμε;
Πρωθυπουργό ρε σε κάναμε! Σε ανεβάσαμε στο Ύψιστο Αξίωμα για να μας
κυβερνήσεις ρε αλήτη!

ΕΛΠΙΔΑ ΡΕ ΤΟΜΑΡΙ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΥ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΣ!

ΓΙΑΤΙ ΡΕ; ΓΙΑΤΙ;

Παζάρευες ρε κτήνος, τη τιμή και την υπόληψή μας στους εχθρούς μας ΑΠ ΤΗΝ
ΑΡΧΗ, ΑΠ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΕΣ ΤΟ ΠΟΔΑΡΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΛΑΜΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ, δένοντάς μας χειροπόδαρα και σέρνοντάς μας στο γκρεμό; Υποθηκεύοντας το πλούτο και το μέλλον μας; Το μέλλον του γιού και της κόρης μου ρε άθλιο τομάρι; Γιατί ρε! Λέγε που να σε πάρει, ΜΙΛΑ! Πες κάτι, υπεράσπισε το άθλιο τομάρι σου, βγες αύριο στο κόσμο και πες ότι "αυτός ο Στρος Καν θέλει να με εξοντώσει πολιτικά! Λέει ψέματα, δεν είναι έτσι τα πράματα, εγώ σας είπα την αλήθεια, θέλουν να με φάνε!"

Πές ό,τι βλακεία θέλεις, αλλά ΒΓΕΣ ΚΑΙ ΠΕΣ ΤΗΝ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ! ΜΗ ΜΑΣ
  ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕΙΣ ΑΛΛΟ ΡΕ ΑΘΛΙΕ ΡΕΜΠΕΣΚΕ!

Εντάξει, ωραία. Μας πούλησες λοιπόν. Μας πέταξες σε μια ελεεινή, σκοτεινή

και βρώμικη σκάλα. Πόσα βρώμικα σκαλιά υπάρχουν ακόμα;
Ποιό είναι το άλλο σκαλί;

Τι άλλο ακόμα!

Πόσα βρώμικα σκαλιά υπάρχουν που πρέπει να κουτρουβαλίσουμε; Τι άλλο μένει;
Οι Τούρκοι; Ε;

Πόσα σου τάξανε οι αγάδες για να μας δουν να σερνόμαστε σα τους ζητιάνους;

Για πόσα αργύρια; Πόσο τους πούλησες το αίμα που χύσανε οι παππούδες μας στη Μικρασία για να ζήσεις εσύ και να 'ρθεις να μας κυβερνήσεις;

ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΠΙΑΤΣΑ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ
ΕΔΕΣΕΣ; Ε;
ΕΚΑΤΟ; ΔΙΑΚΟΣΙΑ; ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΥΡΩ; ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΗΝΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ; ΠΟΣΑ;

 
Πόσα σου δώσανε ρε Εφιάλτη για να μας πουλήσεις στους σύγχρονους Πέρσες; Ο
ομοιδεάτης σου πριν δυόμισι κοντά χιλιάδες χρόνια, μας πούλησε τότε για μια
χούφτα χρυσά και δέκα σκλάβες, τόσο μας κοστολόγησε σα λαό, εσύ πόσα τους
γύρεψες;


Με τι ψυχή ρε και τι καρδιά έβαλες την υπογραφή σου κάτω απ' αυτό το

κωλόχαρτο της ανομίας που το ονόμασες Μνημόνιο; Πώς το βάσταξε η μαύρη ψυχή
σου, όταν διάβασες στο χαρτί ότι αυτοί βάλανε όρο δέσμευσης και ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ; Ήσουνα τόσο βλάκας για να πιστέψεις ότι εμείς μπορούσαμε να πληρώσουμε ποτέ 200 δισ. ευρώ και τό 'κανες για να κερδίσεις χρόνο; Νόμιζες ότι ξεζουμίζοντάς μας θα σου βγαίνανε τα... αργύρια για να μπορέσεις να τα δώσεις; Αυτό είναι;
Τί γένηκε ρε ρουφιάνε επιτέλους; ΛΕΓΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ!

Δε μιλάς ε; Φτού σου ρε τιποτένιε! Ελεεινέ αλήτη... Κύριε Πρωθυπουργέ!

Αλλά μη χαίρεσαι προδότη! Αυτό που έκανες επισύρει την ΕΣΧΑΤΗ κατηγορία για
κάθε υπήκοο αυτής της χώρας, την κατηγορία της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ! Και ασφαλώς ξέρεις και την ποινή, έτσι δεν είναι; Νομίζεις ότι θα ξεφύγεις,επειδή, παρ΄ όλες τις μηνύσεις που σου έχουν γίνει, ακόμη ο Εισαγγελέας δε σε κάλεσε στο μαγαζάκι του; Μα γιατί είναι και η Δικαιοσύνη πουλημένη σε σας, θαρρείς πως δεν το ξέρω; Αλλά δε θα ξεφύγεις ελεεινέ! Κάποτε θα τελειώσει η θητεία σου, μπορεί και σε κάποιες μέρες, που ξέρεις! Και τότε θα σε δικάσουν αυτοί που τους πούλησες προδότη! Κανένας άλλος. Και την ποινή θα σου τη βάλει αυτός που σε ανέδειξε εκεί που είσαι. Ο Λαός!


Κι εσύ ρε Πρόεδρε της... Δημοκρατίας Κάρολε Παπαούλια; Δε μιλάς; Δε

ντρέπεσαι; Τι κάνεις εκεί πάνω που βρίσκεσαι; Τι ρόλο παίζεις εσύ; Δε
βλέπεις που μας ξεπουλάνε και μας εξευτελίζουν; Ποιός είναι ο μισθός σου; Γιατί πληρώνεσαι; Τι πας και κάνεις κάθε μέρα που πηγαινοέρχεσαι στη γραφειάρα σου και στις σαλονάρες σου που σε βάλαμε να κάτσεις;
Ενημερώνεσαι καθόλου; Ακούς; Αφουγκράζεσαι; Γιατί δε μιλάς;
Εγώ σε ρωτάω! Με ξέρεις, είμασταν κάποτε γειτόνοι! Στην ίδια πολυκατοικία

που μένεις κι εσύ έμενα κι εγώ κάποτε! Στον 1ο Οροφο, στο δυαράκι! Εσύ είσαι στο ρετιρέ, πάνω - πάνω!
Ακόμη τον θυμάμαι το φουκαρά τον... μυστικό μπατσάκο της προσωπικής σου

ασφάλειας, που ξεροστάλιαζε στην είσοδο να σε περιμένει!
Ναί, τότε που ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ, ένας ...ξεπεσμένος πολιτικάντης, θλιβερό ανδρείκελο του Παπανδρέου, ακόμη και τότε που δεν ήσουν ΚΑΝ βουλευτής, μου ήθελες τρομάρα σου και ασφάλεια! Είχαμε μιλήσει για μισή ώρα κάτω στην είσοδο και μού 'λεγες για τις... βλακείες του Σημίτη! Τα θυμάσαι γέρο; Για τη σημερινή ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ δεν έχεις να πεις τίποτα; Περίεργο, γιατί ο
προκάτοχός σου, Κωστής Στεφανόπουλος, όχι μόνο θα έλεγε, αλλά θα σήκωνε και το ανάστημά του στους προδότες! Εδώ δεν είχε διστάσει να τα πει μπροστά στον ίδιο τον Κλίντον, όταν είχε έρθει βολτίτσα στην Ελλάδα, αυτό δε θα 'κανε; Αυτή είναι η διαφορά στο μέγεθος των ανδρών Πρόεδρε. Ο ένας ήταν Έλληνας κι εσύ είσαι απλώς... ανθρωπάκι.
Πώς είναι άραγε δυνατόν, να βγεις και να... καταγγείλεις το γόνο του...

ευεργέτη σου; Πώς είναι δυνατόν να κάνεις κάτι τέτοιο σ' αυτόν που τον...
χόρευες κάποτε στα γόνατά σου όταν ήτανε πιτσιρίκι; Πως είναι δυνατόν να
κάνεις κάτι τέτοιο, όταν ακόμα έχεις στενούς δεσμούς με τη μάνα του και το
σόι του;


Ε, ρε πατρίδα πού κατάντησες! Να σε κυβερνάει το... πιτσιρίκι και ο... θείος

Κάρολος που κάποτε το... χόρευε στα γονάτά του και του 'φερνε σοκολάτες με
την κάθε του επίσκεψη!
Ανθρωπάκι ήσουνα πάντα, Κάρολε Παπούλια. Ένα θλιβερό ανθρωπάκι, που έκανε τα
χατίρια στο... μεγάλο του αφεντικό τότε στην εποχή της μεγάλης δόξας του ΠΑΣΟΚ.
Θα σού 'σερνα χειρότερα, αλλά έχε χάρη που κοντεύεις τα 90 και δε μου πάει

καρδιά να σε ξεφτιλίσω άλλο. Σέβομαι απλά την ηλικία σου, τίποτε άλλο. Η
Ιστορία, αύριο-μεθαύριο, θα σε κρίνει, να 'σαι σίγουρος γι αυτό.
Ναί, εγώ, που περνούσες από μπροστά μου κάποτε και με προσπέρναγες λέγοντάς

μου μια γρήγορη "Καλημέρα αγόρι μου!" κι έμπαινες στα γρήγορα στη μαύρη
Μερσεντές που σε περίμενε, εγώ σε σέβομαι.
Δηλαδή την ηλικία σου, μη πάει ο νους σου σε τίποτε άλλο. Ανέμους έσπειρες

κάποτε Κάρολε Παπούλια, θύελλες θα θερίσεις. Άμα τα ...τινάξεις "Θείε"
Κάρολε, δε θα σε θυμάται κανείς.
Από 'μας τουλάχιστον.


Κι εσύ ρε Έλληνα; Πού είναι ρε Έλληνα η οργή σου; Πού είναι ο θυμός σου; Εσύ
δεν ήσουν που κατέβαινες κάποτε στο Πολυτεχνείο και δερνόσουν απ τους
μπάτσους για να φύγει ο Παπαδόπουλος;
Εσύ δεν ήσουν που κατέβαινες στις πορείες για να φύγει η...τρισκατάρατη
Δεξιά; Που φώναζες και ΕΤΡΕΜΕ Η ΓΗ, ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ;
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΕΛΛΗΝΑ;
Νάτο, το έγκλημα φανερώθηκε, οι συνεργάτες ΞΕΡΝΟΥΝ ΠΙΑ, ΕΝΑΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ! ΣΕ
ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΡΕ ΕΛΛΗΝΑ, ΣΟΥ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΑΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΑΜΩΤΟ! ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;;; ΓΙΑΤΙ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ ΜΩΡΕ;;;
Σε λίγο τα παιδιά σου δε θα μπορούν να βρουν δουλειά, σε λίγο θα δεις τους

Τούρκους να παίρνουν τη Θράκη μας και τα νησιά μας, γιατί μας τα ξεπούλησαν
οι Εφιάλτες, σε λίγο δε θα μπορείς να αγοράσεις απ το σούπερ-μάρκετ ούτε τα
απαραίτητα για να ζήσεις, θα είσαι σκλάβος στα δεσμά της πιο χειρότερης
δουλείας! ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;

ΓΙΑΤΙ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ;;; ΓΙΑΤΙ;;;"
 




Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Ελληνικές παροιμίες...


Α
• Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι!
• Αγάλι αγάλι τούμπανα, τι είναι φτωχός ο γάμος.
• Αγαπά ο κάπελας το μεθυσμένο, μα γαμπρό δεν τον κάν'.
• Αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρη.
• Αγρόν ηγόραζεν! (θρησκευτικό)
• Αδέρφια αγαπημένα, κάστρα που δεν παίρνονται.
• Αϊ-Γιώργη μου ακριβός είσαι.
• Ακριβό τ' αϊ-Γιωργιού το σφουγγάτο.
• Ακριβό το κερί τ' αϊ-Γιωργιού.
• Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε.
• Ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ' αλεύρι.
• Ακριβοί στα πίτουρα, φτηνοί στα λάχανα.
• Αλάργα από πλώρη καραβιού και μουλαριού το κώλο.
• Αλλα λεει η γιαγια μου αλλα ακουν τ`αυτια μου.
• Αλλα λεει η θεια μου αλλα ακουν τ`αυτια μου.
• Άλλα ντάλα τα μεγάλα της Παρασκευής το γάλα.
• Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας.
• Άλλαξε ο Μανωλιός, έβαλε τη σκούφια του αλλιώς.
• Άλλη η δουλειά του ναύτη, κι άλλη του καντηλανάφτη.
• Άλλοι σπέρνουν και θερίζουν κι άλλοι τρών' και μαγαρίζουν.
• Αλλού με τρίβεις δέσποτα, κι` αλλού έχω τον πόνο.
• Αλλού τ' όνειρο κι αλλού το θάμα.
• Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.
• Άμα δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις άλλον.
• Άμα δε πάει το βουνό στον Μωάμεθ, θα πάει ο Μωάμεθ στο βουνό.
• Άμα κι θέλω να φιλώσε ρωτώ που και κα εν το μάγουλο σ' (Άμα δεν θέλω να σε φιλήσω ρωτώ που είναι το μάγουλό σου).
• Αμαρτία εξομολογημένη, η μισή συγχωρεμένη.
• Αν βρέξει ο Μάρτης δυό νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ' εκείνον τον ζευγά πού' χει πολλά σπαρμένα.
• Αν δεν λαλήσει ο τζίτζικας, δεν είναι καλοκαίρι.
• Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.
• Αν δεις καράβι στο βουνό, μουνί θα το' χει σύρει.
• Αν ήταν η δουλειά καλή θα δούλευε κι ο Δεσπότης.
• Aν θα ξαναγίνου νύφη ξέρου να χαμογελώ.
• Αν σ΄ αρέσει μπάρμπα Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο. (ιστορικό)
• Ανεμομαζώματα διαβολοσκορπίσματα.
• Άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο.
• Αντί να τρίζει η άμαξα, τρίζει ο αμαξηλάτης.
• Ανύπαντρος προξενητής, για λόγου του γυρεύει.
• Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.
• Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα.
• Από ρόδο βγαίνει αγκάθι κι από αγκάθι βγαίνει ρόδο.
• Απ' το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα.
• Άρμεγε και κούρευε χέζε και δεμάτιαζε.
• Ας με λένε Βοϊβοντίνα κι ας ψοφώ από την πείνα.
• Άσπρα μαλλιά στην κεφαλή, κακά μαντάτα στη ψωλή .
• Αυγό να πάρεις απ' αυτόν δεν έχει κρόκο μέσα.
• Αχάριστο ευλογείς, νεκρό δανείζεις.

Β
• Βάλαν τον τρελό να χέσει κι έκατσε και ξεκωλιάστει.
• Βαράτε με κι ας κλαίω!
• (Εδώ) βλέπεις το λύκο, κι εσύ ψάχνεις τ' αχνάρια.
• Βλέπεις φαΐ, κάτσε φάε. Βλέπεις ξύλο, σήκω φύγε.
• Βοήθα με να σε βοηθώ ν' ανεβούμε το βουνό.
• Βρες μου ένα ψεύτη να σου βρω κι εγώ ένα κλέφτη.
• Βρέχει καρεκλοπόδαρα.
• Βρήκε ο γύφτος τη φυλή του κι' αναγάλιασε η ψυχή του.
• Βρήκε ο γύφτος τη γενιά του κι' αναγάλιασε η καρδιά του.
• Βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ. (Θρησκ.)
• Βροντάν τα σίδερα, βροντάν κι οι σακοράφες.

Γ
• Γάϊδαρο σκουντάς; Πορδιές θ` ακούσεις.
• Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.
• Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ει.
• (=Γελάει ο τρελος, παρόλο που δεν υπάρχει τίποτα που να είναι αστείο (=γελοίο)).
• Γέρος κι αν επαινεύτηκεν, ανήφορος το δείχνει.
• Για σένα μαυρομάτα μου έβγαλα εγώ τα μάτια μου.
• Για τον παρά κολάζεσαι, με τον παρά κι αγιάζεις.
• Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει.
• Γιος ο γαμπρός δε γίνεται κι η νύφη θυγατέρα.
• Γλυκάθηκε η γριά τα σύκα κι έφαγε και τα συκόφυλλα.
• Γλυκός ο ύπνος την αυγή , γυμνός ο κώλος την Λαμπρή.
• Γουρούνι στο σακί.
• Αγόρασε γουρούνι στο σακί.
• Γυναίκα και καρπούζι η τύχη τα διαλέγει.
• Γεια σου Γιάννη!κουκιά σπέρνω
• Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω

Δ
• Δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει.
• Δείξε μου το φίλο σου και θα σου πω ποιός είσαι.
• Δεν έγινα παπάς ν' αγιάσω, έγινα για να περάσω.
• Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης.
• Δεν σου δόθηκαν από τους προγόνους σου, σου δανείστηκαν από τα παιδιά σου.
• Δες μάνα και πάρε κόρη.
• Δέσε το αρνί, όπου θέλει ο νοικοκύρης και μη σε νοιάζει αν το φάει ο λύκος.
• Δουλειά δεν είχε ο διάολος, γαμούσε τα παιδιά του.
• Δούλεψε στα νιάτα σου για να 'χεις στα γηρατειά σου.
• Δυό γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα.
• Δώσε ΄μένα και στο γιο μου, νά κι ο άντρας μου στην πόρτα.
• Δώσε θάρρος στο χωριάτη ν΄ ανεβεί και στο κρεβάτι.
• Δυο γελάν, κάτι ξέρουν. Ένας γελάει, τρελός είναι.

Ε
• Έβαλε την ουρά στα σκέλια.
• Έβαλε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
• Έγινε λαγός.
• Εγώ καλά παντρεύτηκα κι ας κλαίει όποιος με πήρε.
• Εδώ καράβια χάνονται... βαρκούλες αρμενίζουν!
• Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται
• Είδε ο τρελός το μεθυσμένο και φοβήθηκε.
• Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.
• Είπαν του τρελού να χέσει, κι εκείνος ξεκωλώθηκε.
• Έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο.
• Έκανε κι η ψείρα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο.
• Έκαψα την καλύβα μου να μη με τρων' οι ψύλλοι.
• Εκεί που βγάζεις το ψωμί σου, μη βάζεις το πουλί σου.
• Εκεί που σ' αγαπούν να μην πολυπηγαίνεις, γιατί αν τύχει και σε βαρεθούν δε θα' χεις τί να γένεις .
• Έλα παππού μου να σου δείξω πού το' χει η γιαγιά μου.
• Έλα παππού να σου δείξω τ' αμπέλια σου.
• Εμακρύναν οι ποδιές σου, σκεπαστήκαν οι πομπές σου.
• Εμείς ψωμί δεν έχουμε κι η γάτα πίτα σέρνει.
• Ένα μήλο την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα.
• Ένας κούκκος μοναχά την άνοιξη δεν φέρνει.
• Έρμα μαντριά γιομάτα λύκους.
• Eύκαιρ' τσουβάλ', σ' ο ποδάρ κι στεκ' (ποντιακό).
• Έφτασε ο κόμπος στο χτένι.
• Έχε τα πόδια σου ζεστά, την κεφαλή σου κρύα, τον στόμαχόν σου ελαφρύ γιατρού δεν θα' χεις χρεία.
• Έχεις παράδες; Σου κάνουν τεμενάδες.
• Εκατό ξυλιές στον ξένο κώλο λίγες είναι.
• Έμαθε να βελονιάζει και γαμεί το μάστορή του.
• Ένα το 'χει η Μαριορή το στεγνώνει το φορεί.

Ζ
• Ζαβός ζαβή παντρεύτηκε ζαβά παιδιά θα κάνουν.
• Ζήσε μαύρε μου, τον Μάη να φας τριφύλλι.
• Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι.

Η
• Η αλεπού σαν γεράσει γίνεται καλόγρια.
• Η αλεπού εκατό και το αλεπουδάκι εκατόν δέκα.
• Η βιάση ψήνει το ψωμί, μα δεν το καλοψήνει.
• Η γκαμήλα αν θέλει γομαράγκαθα, ας μακρύνει το λαιμό της.
• Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει μα κόκκαλα τσακίζει.
• Η γρια η κοτα εχει το ζουμι.
• Η γριά το μισοχείμωνο ξυλάγγουρο γυρεύει.
• Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά.
• Η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται.
• Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά.
• Ήλιος και βροχή παντρεύονται οι φτωχοί, ήλιος και φεγγάρι παντρεύονται οι γαϊδάροι.
• Ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου.
• Η νύφη όντας θα γεννηθεί της πεθεράς θα μοιάσει.
• Ή παπάς παπάς, ή ζευγάς ζευγάς.
• Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη.
• Η πουτάνα κι η χαζή έχει την τύχη την καλή.
• Ήρθαν τ' άγρια να διώξουν τα ήμερα.
• Ή στραβός ειν΄ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.
• Ήταν στραβό το κλήμα, το' φαγε κι γαϊδαρος.
• Η τέχνη θέλει μάστορη κι η φάβα θέλει λάδι.
• Η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει.
• Η τρέλα δεν πάει στα βουνά.
• Η φτήνια τρώει τον παρά.
• Η χάρη θέλει αντίχαρη και πάντα χάρη μένει.
Θ
• Θα το βρει η στραβή τ' αρνί της.
• Θα τον χορέψω στο ταψί.
• Θέλει η κυρά μου και παίζουν τα γατιά.
• Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.
• Θέλει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
• Θελει και το γουρουνι κουδουνι.
• Θέλεις το φτωχό να σκάσεις: Πες του λίρες να σ' αλλάξει.
• Θού Κύριε φυλακή τω στόματί μου. (θρησκευτικό)
• Θρέψε λύκο το χειμώνα, να σε φάει το καλοκαίρι.

Ι
• Ίδιο πρόσωπο έρχεται, ίδιο μαντάτο φέρνει.
• Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Κ
• Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται.
• Κάθε αρχή και δύσκολη.
• Κάθε εμπόδιο σε καλό.
• Κάθε μαχαλάς και τάξη, κάθε ρούγα και ζακόνι.
• Κάθε πράμα στον καιρό του και τον Αύγουστο ο κολιός.
• Και με τα χίλια βάσανα πάλι η ζωή γλυκιά είναι.
• Καινούριο κοσκινάκι μου, και πού να σε κρεμάσω;
• Και ο άγιος φοβέρα θέλει.
• Καιρός πανιά, καιρός κουπιά.
• Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια.
• Κακή μοίρα έχεις άντρα μου, ούλοι 'πνιγήκανε και σύ εγλύτωσες.
• Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει.
• Καλά είν' τα ρουπακόφυλλα με το ρογί το λάδι.
• Καλιμασιά και Νένητα, Πυργί και Βερβεράτο αυτά τα τέσσερα χωριά βάζουν τη Χίο κάτω.
• Κάλιο αργά παρά ποτέ.*
• Κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε.
• Κάλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει.
• Κάλλιο σταυρός στην πόρτα σου, παρά στην εδική μου.
• Κάλλιο χήρα κακομοίρα, παρά κακοπαντρεμένη.
• Καλομαθε η γρια στα συκα θα φαει και τα συκοφυλα.
• Καλομελέτα κι έρχεται.
• Καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στη πόλη.
• Κάλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στη πόλη.
• Κάνε το καλό και ρίξ' το στο γιαλό.
• Κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
• Καράβι που αργεί σκατά είναι φορτωμένο.
• Κι αλευρωμένος να 'ναι ο ποντικός, η γάτα τον γνωρίζει.
• Κι αν εισαι και παπάς, με την αράδα σου θα πας.
• Κίνησε ο Εβραίος για το παζάρι κι ήταν ημέρα Σάββατο.
• Κομίζει γλαύκα ες Αθήνας.
• Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
• Κοντή γυναίκα πέρδικα, ψηλή σαλαμπαντάνα.
• Κοντός ψαλμός αλληλούϊα.
• Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει.
• Κουκκί το κουκκί γεμίζει το σακί.
• Κράτα με να σε κρατώ ν΄ ανεβούμε το βουνό.
• Κρένω 'γω τσαμπουνίζει κι' άντρας μου.
• Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.

Λ
• Λάδια πολλά και τηγανητά τίποτα.
• Λιθάρι που κυλάει, χόρτο δεν κρατάει.
• Λαγός την φτέρη έσειε, κακό του κεφαλιου του.
• Λάδι βρέχει κάστανα χιονίζει.
• Λείπ' ο γάτος χορεύουν τα ποντίκια.
• Λάχανα 'ς τη μάνα μου, λάχανα 'ς τον άντρα μου, κάλλια ήταν 'ς μάνα μου.

Μ
• Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
• Μάζευε κι ας είναι και ρώγες.
• Μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξερά.
• Μάη μου, καλέ μου μήνα, νά' σουν δυο φορές το χρόνο!
• Μάθαν ότι γαμιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι.
• Μάθε γέρο γράμματα τώρα στα γεράματα.
• Μάθε τέχνη κι άστηνε και αν πεινάσεις πιάστηνε.
• Μάρτης γδάρτης και παλουκοκαύτης.
• Μας έμαθαν οι Κρητικοί πως είμαστε Χανιώτες.
• Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται.
• Μαύρη μοίρα που 'χεις άντρα, όλοι παν και δε γυρίζουν εσύ πας κι έρχεσαι.
• Με ήλιο τά 'βγαζα, με ήλιο τά 'βαζα, τί 'χαν τα έρμα και ψοφούσαν;
• Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γραμματα θα μάθεις.
• Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες.
• Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις.
• Μεγαλώνει το γομάρι και κονταίνει το σαμάρι.
• Με τον παρά μου γαμώ και την κυρά μου.
• Μη δεις ψηλό και φοβηθείς, κοντό κι αναθαρρέψεις.
• Μη θωρείς με πως κουτσαίνω, δες την ίσια μου τη μοίρα.
• Μην κακολογάς το σπίτι σου, μην πεσει και σε πλακώσει!
• Μην τάξεις σ' Άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι.
• Μην τάξεις σ' Άγιο κερί και σε παιδί παιχνίδι.
• Μην το πεις ούτε του παπά.
• Μήτ' ο σκύλος τρώει τ' άχυρο μήτε το γάιδαρο αφήνει.
• Μια στο καρφί και μια στο πέταλο.
• Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα.
• Μικρόν κώλον δεν έδειρες, μέγαν μη φοβερίζεις.
• Μικρό-μικρό τ' αλώνι μου, να 'ναι μοναχικό μου.
• (Η) Μουνότριχα τραβάει (και) καράβι.
• Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
• Μοναχός σου χορευε κι`οσο θελεις πηδα.
• Μού 'κανες τη μέρα δάκρυ και τη νύχτα συμφορά.

Ν
• Να απλώνεις τα πόδια σου όσο φτάνει το στρώμα σου.
• Να 'καναν οι μύγες μέλι, τρεις οκάδες στον παρά.
• Να ζήσει όποιος μ' έβρισε, να σκάσει όποιος μου το 'πε.
• Να λιλί δος μου τσιτσί.
• Να ξαναγενόμουν νύφη, θα 'ξερα να προσκυνήσω.
• Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι.
• Να σε χέσω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι.
• Να 'ταν τα Φώτα βροχερά και η Λαμπρή βροχάτη.
• Νάτανε η ζήλεια ψώρα θα ξυνόταν όλη η χώρα!
• Νηστεύει ο δούλος του Θεού,γιατί ψωμί δεν έχει.
• Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει.
• Νιός ήμουνα και γέρασα.

Ξ
• Ξύδι χάρισμα,γλυκό σαν μέλι.

Ο
• Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται.
• Ο έρως χρόνια δεν κοιτά.
• Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρη.
• Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.
• Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει.
• Ο καλός ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται.
• Ο κόσμος τό 'χει τούμπανο κι' αυτός κρυφό καμάρι.
• Όλα τά 'χε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε.
• Όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη.
• Όλοι οι καλοί μαζί, κι ο ψωριάρης χώρια.
• Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του.
• Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
• Όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
• Όμοιος στον όμοιο και κοπριά στα λάχανα.
• Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται.
• Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται.
• Ο ψεύτης και ο κλέφτης το πρώτο χρόνο χαίρονται.
• Οι δρόμοι είναι ανοικτοί και τα σκυλιά δεμένα.
• Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
• Οι πουτάνες κι οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές.
• Ο πνιμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.
• Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.
• Όλα εδώ πληρώνονται.
• Όπoιος βιάζεται σκoντάφτει.
• Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει.
• Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια.
• Όποιος είν' έξω απ' το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει.
• Όποιος έχει πολύ πιπέρι βάζει και στα λάχανα.
• Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται.
• Όποιος θέλει τα γένια έχει και τα κτένια.
• Όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα.
• Όποιος καεί από χυλό φυσάει και το γιαούρτι.
• Όποιος μπλέκει με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες.
• Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες.
• Όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί.
• Όποιος τα φίδια κυνηγά, φίδι θα τον δαγκώσει, και όποιος τον κίνδυνο αγαπά, αυτός θα τον σκοτώσει.
• Όποιος χάνει στα χαρτιά κερδίζει στην αγάπη.
• Όπου αγάλι-αγάλι περπατεί, μακριά μπορεί να πάει.
• Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι.
• Όπου βλέπεις μάσα κάτσε κι όπου βλέπεις ξύλο τρέχα.
• Οπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη.
• Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος.
• Όπου έχει δυο αγαπητικές χαρά έχει μεγάλη, γιατί όταν μαλώνει με τη μια κινάει και πάει στην άλλη .
• Όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει.
• Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά.
• Όπου φτωχός κι η μοίρα του.
• Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς.
• Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
• Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δε τα ξέρει ο κόσμος όλος.
• Όσα φέρνει η ώρα δε τα φέρνει ο χρόνος.
• Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
• Όταν δεις ακρίβεια, καρτέρειε και τη φθήνεια.
• Όταν διψάει η αυλή σου νερό έξω μη χύσεις.
• Όταν ευρείς τοπ φόρτωμα πληρώσου το κουρμέκι.
• Όταν κοιμάται ο γιόκας μου ψωμί δε μας γυρεύει.
• Ό,τι δίνεις παίρνεις.
• Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
• Ουδείς μωρότερος των ιατρών, αν δεν υπήρχαν οι διδάσκαλοι.
• Ουδέν κακό αμιγές καλού.
• Ούτε το διάβολο να δεις, ούτε τον σταυρό σου να κάνεις.
• Όύτε ψύλλος στον κόρφο του. (δε θά 'θελα νά 'μαι)
• Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.
• Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.

Π
• Πάρ' τ' αυγό και κούρεψ' το.
• Πάρ' τονα στο γάμο σου, να σου πει και του χρόνου.
• Παπά παιδί διαβόλου εγγόνι.
• Παπάς εγίνεις Κωσταντή; Έτσι το 'φερ' η κατάρα.
• Παπάς στην πόλη, η παπαδιά 'μολογάει.
• Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο.
• Πάρτ΄ αυγό και κούρευτο.
• Παρ 'τον στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου!
• Περήφανος καλόγερος, άδεια τα σάκουλά του.
• Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
• Πέρσι ψόφησε, φέτος βρόμησε.
• Πες πες το κοπέλι κάνει τη γριά και θέλει.
• Πες πες το κοπέλι κάνει την κυρά και θέλει.
• Πέσε σύκο να σε φάω.
• Πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δεν χορταριάζει.
• Πέτρα που κυλά μούχλα ποτέ δε πιάνει.
• Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος.
• Πιες μόνο νερό, να 'χεις κεφάλι καθαρό.
• Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
• Πίττα που δεν τρως, τί σε μέλλει κι αν καεί;
• Πλεύουν τα μήλα στο νερό πλεύουν και οι καβαλίνες.
• Πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό.
• Πότε έγινα φαντίνα; Όταν βρήκα τον καιρό;
• Σημ. Φαντίνα είναι η πρωτότοκη κόρη, η οποία είχε ιδιαίτερα προνόμια.
• Πότε με τα καρύδια του, πότε με τον χαλβά του. Ήφερε την καλογριά εις τα θελήματά του.
• Ποτέ μη δώσεις στον φτωχό πόρτα και παραθύρι και πάπλωμα να σκεπαστεί, μη σηκωθεί και φύγει.
• Πρόβατο που βελάζει χάνει την χαψιά του.
• Πρώτα όβασον κι`επεκεί κακάντσον. (ποντιακή)
• Πυρ, γυνή και θάλασσα.
• Πώς πάν' αράπη τα παιδιά σου, όσο πάνε και μαυρίζουνε.

Ρ
• Ράβε ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει.
• Ρε, γαμπρέ, η μύτη σου. Είν' από το χειμώνα.
• Ρωμιών καυγάς, Τούρκων χαλβάς.
• Ρωτώντας πας στην Πόλη.

Σ
• Σ' αγαπώ κυρά μ' να κλαν 'ς, μα όχ' κι αν το παρακάν 'ς (κοζανίτικη).
• Σ' άλογο ξένο αν ανεβείς, μεσοστρατίς πεζεύεις.
• Σ' έναν δίνουν και δεν παίρνει, άλλον δέρνουν και δε φεύγει.
• Σα θέλει η νύφη κι ο γαμπρός, τύφλα νά 'χει ο πεθερός.
• Σακάκι πληρώνεις, σακάκι παίρνεις. Μανίκι πληρώνεις, μανίκι παίρνεις.
• Σαν αστράφτει και βροντά, δέσε την βάρκα του ψαρά.
• Σαν σ' αρέσει η φάβα σπείρε και κάνα λαθούρι.
• Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση.
• Σε καλού κουμπάρου σπίτι, όποιος κάθεται δε φεύγει.
• Σε ξένο γάιδαρο καβάλα γρήγορα και κατέβα γρήγορα.
• Σηκωθήκαν τα ποδάρια να βαρέσουν το κεφάλι.
• Σηκωθήκανε τ' αγγούρια να γαμήσουν το μανάβη.
• Σήμερα κινήσαμε κι αύριο πόσες έχουμε.
• Σκατό κι' εν, η γιαγια μ' έχεσεν. (ποντιακή)
• Σκύλο που γαβγίζει μη φοβάσαι.
• Σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει.
• Σου χαρίζουν γάιδαρο και τον κοιτάς στα δόντια.
• Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει.
• Στείλε στους γύφτους να βρεις προζύμι.
• Στερνή μου γνώση να σ΄ είχα πρώτα.
• Στεφάνωσε και μπλέτσωσε και βάφτισε και φεύγα.
• Στη βράση κολλάει το σίδερο.
• Στην αναβροχιά καλό είν' και το χαλάζι.
• Στην χώρα των τυφλών, ο μονόφθαλμος είναι βασιλιάς.
• Στο αγελαδοκούρεμα. (=στις καλένδες)
• Στο σπασμένο το σακί θέλεις βάλε θέλεις μη.
• Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί.
• Στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό.
• Στον ακάλεστο το γάμο ή διωγμένος ή δαρμένος.
• Στου κουφού τη πόρτα όσο θέλεις βρόντα.
• Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
• Σφάξε με Πασά μ' να αγιάσω.
• Σώπα συ να κρίνω γω, σήκω συ να κάτσω γω.

Τ
• Τα δικά σου αμπέλια φράζε και τα ξένα μη γυρεύεις.
• Τα ζώα μου αργά.
• Τα μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται.
• Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους.
• Τα μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος.
• Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι.
• Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
• Τα πολλά πνίγουν τον άντρα και τα λίγα τη γυναίκα.
• Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.
• Της γυναίκας ο καημός, λούσα πούτσα και χορός.
• Της καλομάνας το παιδί, το πρώτο να 'ναι κορίτσι.
• Της κοντής ψωλής της φταίνε οι τρίχες.
• Της κοντής ψωλής τα μαλλιά της φταίγανε .
• Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και γελά.
• Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες.
• Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;
• Τι έχεις Γιάννη; Τι είχα πάντα!
• Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω!
• Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δε σε δέρνει ο νους σου.
• Τι μπρόκολα τι λάχανα.
• Τί 'ναι ο κάβουρας τι το ζουμί του.
• Τι χοντρό κεφάλι που 'χεις. Με στενεύει η σκούφια σου.
• Το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη.
• Το βουβάλι κι αν ξεπέσει πάλι αξίζει ένα βόιδι.
• Το γαρούφαλο είναι μαύρο μα πουλιέται με το δράμι.
• Το γοργό και χάριν έχει.
• Το γύφτο κάναν βασιλιά κι 'αυτός γύρευε ρείκια.
• Το δις εξ' αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
• Το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται.
• Το καλό πράγμα αργεί να γίνει.
• Το καλό το αρνί, από δυο μάνες γεννιέται.
• Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι.
• Το μήλο κάτω απ' την μηλιά θα πέσει.
• Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυό το πρόσωπο.
• Τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς.
• Το ξένο είναι πιο γλυκό.
• Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
• Το ξύλο βγηκε από τον παράδεισο.
• Το παιδί σου πάντρεψες; Γείτονα το 'καμες. Κι όχι καλογείτονα, αλλά κακογείτονα.
• Το πολύ το κυρ' ελέησον το βαριέται κι ο παπάς.
• Το πολύ το τάκα τάκα κάνει το παιδί μαλάκα.
• Το πολύ το τίκι τίκι κάνει το παιδί φυστίκι.
• Το φτηνό είν' κι ακριβό.
• Το φτηνό το κρέας το τρώνε οι σκύλοι.
• Το ψάρι βρωμάει απ΄ το κεφάλι.
• Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς.
• Του κουτσοδόντη παξιμάδι του τυχαίνει.
• Του φτωχού η κοιλία όταν γομούτε η ψωλίατ' σκούτε. (ποντιακή)
• Τραβάτε με κι ας κλαίω.
• Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
• Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο.
• Τρελός ράφτης, μακριά κλωστή.
• Τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
• Τσάμπα ξύδι γλυκό σα μέλι.
• Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.
• Τώρα που βρήκαμε παπά άς θάψουμε πέντ' έξι.
• Τώρα στα γεράματα μάθε γέρο γράμματα!

Υ
• Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια.
• Ύστερα απ' τη βροχή έρχεται και χαλάζι.
• Ύστερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.

Φ
• Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.
• Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο.
• Φίδι φύλα το χειμώνα να σε φάει το καλοκαίρι.
• Φίλε μου στην ανάγκη μου κι οχθρέ μου στη χαρά μου.
• Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη.
• Φοβέρισε τον κώλο σου μη χέσει τα κλιτσιά σου.
• Φρου φρου και τ' αμπέλι ξέφραγο.
• Φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά.
• Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

Χ
• Χάρε χαρά που μου 'φερες και λύπη που μου πήρες.
• Χάρη στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα.
• Χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι.
• Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί τζαμί.
• Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι.
• Χέστηκε η φοράδα στο Γενί Τζαμί και κατούρησε στ' άχυρα.
• Χέσε ψηλά κι αγνάντευε.
• Χέσε ψηλά κι αγνάντευε και πέτα βοτσαλάκια.
• Χόρευε κυρά Ντουντού κοίτα και το σπίτι σου.
• Χρόνου φείδου. (Αρχαίο)
• Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει.
• Χωρίς κουπιά και άρμενα, Αϊ-Νικόλα βόηθα.
• Χτίζει σπίτια η ομόνοια, τα γκρεμίζει η διχόνοια.

Ψ
• Ψαρεύει σε θολά νερά.

Ω
• Ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αέρα στα πανιά σου.

Φυλή στην Τουρκία μιλάει αρχαία ελληνικά


Perierga.gr - Φυλή στην Τουρκία μιλάει αρχαία ελληνικά

Μπορεί οι περισσότεροι νεοέλληνες να γνωρίζουν ελάχιστα ή να αγνοούν παντελώς την αρχαία ελληνική γλώσσα… όχι όμως και μία απομονωμένη κοινότητα στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στη βορειοανατολική Τουρκία.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του βρετανικού Independent, περίπου 5.000 άνθρωποι φαίνεται ότι μιλούν μία διάλεκτο που πλησιάζει εκπληκτικά στην αρχαία ελληνική γλώσσα.
Όπως επισημαίνουν ειδικοί γλωσσολόγοι μέσω αυτής της διαλέκτου μπορούν να εξάγουν πολύ σημαντικά συμπεράσματα για τη γλώσσα του Σωκράτη και του Πλάτωνα, καθώς και το πώς αυτή εξελίχθηκε.
Η κοινότητα ζει σε ένα σύμπλεγμα χωριών κοντά στην τουρκική πόλη της Τραπεζούντας, όπου κάποτε ήταν η αρχαία περιοχή του Πόντου.
Οι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν ότι η διάλεκτος, Romeyka, μια ποικιλία από ποντιακά ελληνικά, έχει δομικές ομοιότητες με την αρχαία ελληνική που δεν παρατηρούνται σε άλλες μορφές της γλώσσας που ομιλείται σήμερα. Επίσης η Romeyka παρουσιάζει και πολλές ομοιότητες με το αρχαίο λεξιλόγιο.
Όπως λέει η λέκτορας Φιλολογίας Ιωάννα Σιταρίδου του Πανεπιστημίου του Cambridge «η χρήση του απαρεμφάτου έχει χαθεί στα νέα ελληνικά. Όμως, στα Romeyka έχει διατηρηθεί».
Μια πιθανότητα είναι ότι οι ομιλητές αυτής της διαλέκτου είναι οι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που ζούσαν κατά μήκος των ακτών της Μαύρης Θάλασσας πριν από τον 6ο ή 7ο αιώνα π.Χ., όταν η περιοχή αποικίστηκε αρχικά.
Αλλά είναι επίσης πιθανό να είναι απόγονοι αυτόχθονων πληθυσμών ή μίας μεταναστευτικής φυλής οι οποίοι αναγκάστηκαν να μιλούν τη γλώσσα των αρχαίων ελληνικών αποικιοκρατών.
Οι κάτοικοι της συγκεκριμένης περιοχής είναι ευσεβείς μουσουλμάνοι, γι΄ αυτό και είχαν το δικαίωμα να παραμείνουν στην Τουρκία μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

ΑΡΧΑΙΑ ΦΑΓΗΤΑ

Τα φαγητά των Αρχαίων Ελλήνων



Πόσο έχουν αλλάξει οι διατροφικές συνήθειες των νεοελλήνων σε σχέση με την αρχαιότητα; Υπάρχουν σήμερα κοινά φαγητά με τους αρχαίους Αθηναίους; Τα παραδοσιακά ελληνικά ποτά και τρόφιμα...





που είναι γνωστά σε κάθε γωνιά της γης, ήταν εντελώς άγνωστα στην αρχαιότητα. Το ούζο που είναι διάσημο ελληνικό brand name οι αρχαίοι το αγνοούσαν, επειδή δεν γνώριζαν τον τρόπο της απόσταξης. Προϊόντα όπως η ζάχαρη, ο καφές, το ρύζι, οι ντομάτες, οι πιπεριές, οι πατάτες δεν υπήρχαν στο καθημερινό τους τραπέζι.

«Οι τροφές των αρχαίων», γράφει ο Σαρλ Πικάρ στο βιβλίο του με θέμα τη ζωή στην κλασική Ελλάδα, «σκοπό είχαν να ερεθίσουν και όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι’ αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα». Για τους αρχαίους το καλό φαγητό ήταν ιεροτελεστία και εκείνοι το τιμούσαν δεόντως. Στα συμπόσια τους τα τραπέζια ήταν γεμάτα πολλά φαγητά και το κρασί έρρεε άφθονο, νερωμένο με γλυκό ή θαλασσινό νερό και αρωματισμένο με δενδρολίβανο ή μέλι.



Στην εποχή του Περικλή (5ος αιώνας π.Χ.), τα φαγητά που έτρωγαν οι καλεσμένοι σε ένα σημαντικό δείπνο ήταν λαγός μαγειρεμένος με μέντα και θυμάρι, ψητές τσίχλες ή σπίνους διατηρημένους σε ευωδιαστό λάδι, αρνάκι ή γουρουνόπουλο σούβλας ποτισμένο με «θυλήματα», δηλαδή χοντροαλεσμένο αλεύρι ραντισμένο με κρασί και λάδι, με το οποίο έσβηναν το κρέας καθώς ψηνόταν, γλυκίσματα από ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι πασπαλισμένα με μελωμένο κρασί και σουσάμι, αλμυρά τσουρέκια, ψητά ορτύκια, τυρί της Αχαΐας, σύκα και μέλι της Αττικής, κρασί από τη Χίο και τη Λέσβο, σταφύλια από τη Μένδη της Παλλήνης, χέλια και ψάρια από τη λίμνη Κωπαΐδα, θαλασσινά από την Εύβοια, κριθαρένιο ψωμί από την Πύλο, βραστούς βολβούς, που ευνοούν τη σεξουαλική διάθεση, ραπανάκια για να περνά η μέθη και, βέβαια, τις πίτες της Αθήνας, καύχημα της πόλης, παραγεμισμένες με τυρί, μέλι και διάφορα καρυκεύματα

Αν και ενίοτε καλοφαγάδες, κατά κανόνα ήταν, όμως, λιτοδίαιτοι. Οι αρχαίοι ήταν «μικροτράπεζοι» και «φυλλοτρώγες», γι’ αυτό και υπήρχε η έκφραση «Αττικηρώς ζην».

Η διατροφική ημέρα του αρχαίου Αθηναίου

Το πρωινό του αρχαίου Αθηναίου ήταν λιτό και έτρωγε με το πρώτο φως του ήλιου, το «ακράτισμα» που ήταν λίγο κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, τον λεγόμενο άκρατο οίνο. Κάποιες φορές το συνόδευαν ελιές και σύκα. Πιο συχνά, όμως, το πρωινό ήταν απλά μια κούπα από «κυκεώνα», δηλαδή ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι αρωματισμένο με μέντα ή θυμάρι, για το οποίο οι αρχαίοι πίστευαν ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Κατά τη διάρκεια της μέρας, έπαιρναν ακόμα τρία γεύματα: το άριστον (μεσημεριανό), το δειλινό και το δείπνο. Το δείπνο που ήταν και το κυρίως γεύμα, το έπαιρναν στο τέλος της μέρας ή αφού είχε ήδη νυχτώσει. Ήταν πλούσιο και στο τέλος προσφερόταν τα τραγήματα (επιδόρπια), φρούτα φρέσκα ή ξηρά, κυρίως σύκα, καρύδια, σταφύλια ή γλυκά με μέλι.

Τα φαγητά τους

Οι αρχαίοι έτρωγαν συχνά κρέας, ιδιαίτερα χοιρινό αλλά και μοσχαρίσιο, μαγειρεμένο με αρκετούς τρόπους και σπανιότερα κατσίκι και αρνί. Αγαπημένο πιάτο ήταν το κυνήγι (τσίχλες, ορτύκια και ελάφια). Το μυστικό για μαλακό κρέας ήταν το μαρινάρισμα πριν από το ψήσιμο με χορταρικά. Οι Αθηναίοι είχαν μεγάλη αδυναμία στα θαλασσινά και στα όστρακα. Τα μπαρμπούνια και οι τσιπούρες στόλιζαν συχνά τα τραπέζια των πλουσίων, ενώ οι σαρδέλες του Φαλήρου ήταν το συνηθισμένο πιάτο των φτωχότερων. Η τιμή της σαρδέλας, μάλιστα, λειτουργούσε ως βαρόμετρο για την αγορά τροφίμων της Αθήνας. Μεγάλη ζήτηση είχαν και τα παστά ψάρια από τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο, και φυσικά τα φημισμένα χέλια της Κωπαΐδας, που ήταν πανάκριβος μεζές, αφού το καθένα απ’ αυτά στοίχιζε όσο ένα γουρουνόπουλο.

Τα εδέσματα και οι σαλάτες



Οι σαλάτες τους ήταν πάντοτε ωμές για να μη χάνουν τη θρεπτική τους αξία και πάντα από υλικά με θεραπευτικές ιδιότητες. Οι αρχαίοι συνήθιζαν να παίρνουν λάδι για τις σαλάτες τους από άγουρες ελιές. Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της Ικαρίας. Τους άρεσαν επίσης τα αλλαντικά και τα όσπρια. Έτρωγαν φασόλια, φακές, ψημένα ρεβίθια, μπιζέλια και κουκιά σε πουρέ (έτνος). Τα σκόρδα και τα κρεμμύδια ήταν κυρίαρχα στο καθημερινό τους μενού. Εκλεκτό έδεσμα για τους αρχαίους ήταν τα σαλιγκάρια, τα οποία οι Κρητικοί έτρωγαν από την εποχή του Μίνωα. Τα λαχανικά, τέλος, είχαν μεγάλη ζήτηση. Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του επαινεί, διά στόματος Σωκράτη, τη φυτοφαγική και τη φυσική δίαιτα. Πολλά σπίτια φρόντιζαν να έχουν μικρούς κήπους όπου καλλιεργούσαν και όσπρια, βολβούς, μαρούλια, αρακά, αγκινάρες, βλίτα, σέλινο, άνηθο και δυόσμο. Άλλα χορταρικά, όπως τα μανιτάρια, το μάραθο, τα σπαράγγια, ακόμα και τις τρυφερές τσουκνίδες, τα αναζητούσαν στις ακροποταμιές και στα χωράφια. Από τα πιο αγαπημένα προϊόντα των αρχαίων ήταν τα αγγούρια και τα σύκα.

Σκεύη και «δειπνολόγοι»

Οι αρχαίοι Έλληνες σπάνια χρησιμοποιούσαν στα τραπέζια τους μαχαίρια και πιρούνια. Όταν οι τροφές ήταν υδαρείς, χρησιμοποιούσαν κουτάλια που τα ονόμαζαν 'μόστρα' ή «γλώσσα». Χρήση κουταλιού μπορούσε να έχει κι ένα κομμάτι από κόρα ψωμιού, που το έλεγαν «μυστίλλη». Οι αρχαίοι έπαιρναν τα φαγητά με τα δάχτυλα, τα οποία αργότερα καθάριζαν με μια ειδική ζύμη ή ψίχα ψωμιού. Το νερό, το κρασί, όπως και τον κυκεώνα τα έπιναν σε κύλικες (κύπελλα), που συνήθως ήταν πήλινα. Συχνά χρησιμοποιούσαν ξύλινα ή και μεταλλικά κύπελλα, ενώ στα πλούσια συμπόσια μπορούσε κάποιος να δει ασημένια ή και χρυσά κύπελλα. Τα πιάτα φαγητού τα ονόμαζαν πινάκια και τα μικρότερα πιάτα «βατάνια».

Τα φαγητά τα μαγείρευαν οι γυναίκες με τη βοήθεια των δούλων σε ειδικούς χώρους, αποκλειστικά στις αυλές και στον κήπο. Πουθενά στα κείμενα που σώθηκαν δεν αναφέρεται αντίστοιχος χώρος με τη σημερινή κουζίνα. Οι πρώτοι επαγγελματίες μάγειροι, όπως και οι ζαχαροπλάστες, εμφανίζονται κατά τον 4ο αιώνα π.Χ.. Ο Πλάτωνας αναφέρεται στο ζαχαροπλάστη Θεαρίωνα, όμως ο μάγειρας που απέκτησε τη μεγαλύτερη φήμη και ονομάστηκε «δειπνολόγος» ήταν ο Αρχέστρατος, από τη Γέλα της Κάτω Ιταλίας. Περίφημος μάγειρος ήταν και ο Μίθαικος, τον οποίο μνημονεύει ο Πλάτωνας στον Γοργία, και ήταν εκείνος που έγραψε τη Σικελική Οψοποιία, συνταγές με βάση το σικελικό διαιτολόγιο. Όσοι Αθηναίοι ήθελαν να διοργανώσουν μια γιορτή ή ένα συμπόσιο έβρισκαν τους μαγείρους στην αγορά. Αλλά και οι ίδιοι οι μάγειροι συχνά περνούσαν έξω από τα πλούσια σπίτια διαλαλώντας την τέχνη τους, έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Ταβέρνες και εστιατόρια δεν αναφέρονται ιδιαίτερα, ιδίως στην κλασική εποχή. Μετά τους χρόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όμως, οι πόλεις άρχισαν ν’ αποκτούν στέκια και οι πολίτες δε συγκεντρώνονταν πια αποκλειστικά στην αγορά. Η λέξη «εστιατόριο» δεν είχε στην αρχαιότητα τη σημερινή της σημασία. Επρόκειτο για ένα δωμάτιο κοντά στο βωμό, όπου έτρωγαν όσοι είχαν τελέσει τη θυσία.